جان سازمان در یک تصمیم‌گیری

استاد بزرگوار دکتر علی خاتمی در کلاس درس «مدیریت عمومی» همیشه می‌گفتنفس مدیریت برنامه ریزی ست ، نفس برنامه‌ریزی تصمیم گیری ست

علی محمدی در کتاب « سازمان و مدیریت»  به نقل از موسی خانی و منشی زاده نائین می‌گوید؛ «تصمیم در هربرنامه‌ریزی وجود دارد، ولی تمام تصمیم‌‌گیری‌ها ضرورتا برنامه ریزی نیستند. اکف بر این نکته تأکید می‌ورزد کهبرنامه‌ریزی به معنای تصمیم گیری بر مبنای پیش بینی، ارتباط متقابل تصمیم‌ها و آفرینش هدف‌های سازمانی است. برنامه ریزی مبتنی بر پیش‌بینی است، زیرا مقدم بر عمل است. در عین حال، یک برنامه  اغلب به تصمیم‌های ولی مرتبطمنجر می‌شود

علی علاقه بند در کتاب « مدیریت عمومی» تصمیم گیری را چنین مطرح کرد؛ «انتخاب یک راه حل از میان چند راهحل

علی محمدی در کتاب « سازمان و مدیریت» می‌گوید: «مدیرباید هنگام مواجهه با مسأله به موارد ذیل توجه کند:

۱.احتمال حل شدن مسأله به مرور زمان.

۲.میزان سهولت و آسانی مسأله.

۳.تعیین مرجع تصمیم گیری

اصغر مشبکی و محمد حسین روحانی در کتاب « مبانی سازمان و مدیریت» فرآیند تصمیم‌گیری را چنین مطرحمی‌کند؛

«۱.شناخت و تعیین مشکل

۲.تعیین راه‌حل‌های ممکن

۳.انتخاب معیار سنجش راه‌حل‌ها

۴.تعیین نتایج حاصل از هر راه

۵.ارزیابی راه‌ حل‌ها

۶.انتخاب یک راه اخذ تصمیم»

غلامرضا غنوی در کتاب« سازمان و مدیریت آن»  درباره‌ی تفاوت فردی مدیران در تصمیم‌گیری می‌گوید؛« ما تفاوت‌هایفردی زیادی در مدیران مشاهده می‌کنیم. برخی از مدیران خیلی سریع تصمیم می‌گیرند، برخی‌ها نیز دیر. برخی از آنانتا مقدار زیادی اطلاعات جمع آوری ننمایند تصمیم‌گیری نمی‌کنند ولی بعضی از آن‌ها برعکس. گرچه علت آن‌ها به طورکامل شناخته شده نیست ولی تفاوت‌های فردی همچنین شخصیت آن‌ها بدون شک می‌تواند نقش تعیین کننده‌ایداشته باشد.

شخصیت مدیران در تصمیم گیری‌های آن‌ها بدین صورت مؤثر است که برخی از آن‌ها شخصیتی ریسک پذیر و باکمترین اطلاعات تصمیم‌های سریعی می‌گیرند. بعضی شخصیت دگماتیک دارند و بیشتر  تصمیم‌ها را با توجه بهاعتقاد‌های شخصی می‌گیرند و راه‌حل های ارائه  شده چندان نقشی در تصمیم‌های آن‌ها ندارد. مدیران با شخصیت آرامبر پایه برنامه‌ریزی بلند مدت تصمیم می‌گیرند.

مدیرانی نیز وجود دارند که سعی می‌نمایند تا حد امکان زیردستان را به شرکت در تصمیم‌گیری‌ها تشویق نمایند و باکمک آن‌ها تصمیم‌گیری نمایند.

بنابراین ماهیت و سرشت سازمان است که تعیین کننده‌ نحوه مدیریت و در نتیجه شخصیت مدیران در اداره آن‌هاست

یک ضرب المثل چینی را در این زمینه تداعی می‌نمایدمردی که کوه را از میان برداشت، کسی بود که شروع به برداشتنسنگ ریزه ها کرد

🪱از نظر من، تصمیم‌گیری جان سازمان است. برای سلامتی روح، روان و جسم سازمان باید به درستی اخذ شود.

✍🏻صدف پورمنصف

به اشتراک بگذارید
پست های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *