سال دوم ، مقطع کارشناسی بودم. یک روز صبح پشت ترافیک خیابان نوبنیاد ماندم.
بجای ساعت۸:۳۰ دقیقه، ۹:۰۰ صبح به دانشگاه رسیدم. کلاس مدیریت عمومی با استاد بزرگوار آقای دکتر علی خاتمی داشتم. وقتی در کلاس را زدم.
استاد گفت: بفرمایید.
- وارد کلاس شدم. سلام کردم.
استاد جلوی پایم ایستادن و سلام کردن.
– عذخواهی کردم.
استاد گفت: خواهش می کنم، بفرمایید.
رضا معصومی در کتاب « ارمغان» چنین مطرح می کند: «تهذیب اخلاق، از کسب هنر مهم تر و از فراگرفتن دانش، با ارزش تر است. زیرا دانشی که اخلاق نیکو همراهش نباشد، بی ثمر و هنری که خوی پسندیده با آن نباشد، بی نتیجه است.»
برخی از اساتید از حضور دانشجو پس از ورود خودشان به کلاس اجتناب می ورزند. برخی علاوه بر اینکه دانشجو را پس از ورود خود به کلاس میپذیرند. احترام و ارزش ویژهای هم برای دانشجو قائل هستند. حالا نه به این معنا که چون دیر رسیده به او احترام بگذارند، این احترام همیشگی ست اگر شما وارد دفترشان هم شوید ، سوال بپرسید ایشان چنین احترامی را قائل هستند. از نظر ایشان سن و سال دانشجو هم مطرح نبود. این امر سبب احترام متقابل می شد.
⭕️اخلاق استاد، علاوه بر دانش او همیشه در ذهن دانشجو ماندگارست.
✍🏻صدف پورمنصف
آخرین دیدگاهها