آدم‌ها روی میز راه نمی‌روند، اما گاهی روی میز می‌نشینند. نمی‌دانم تجربه روی میز نشستن  را دارید یا نه؟ من روی برخی میزها که می‌نشینم، حس برتری دارم. برخی آدم‌ها روی میز غذا میل می کنند. عده‌ای دست به قلم روی میز می‌نویسند، عده‌ای دور هم جمع می‌شوند و روی میز بازی می‌کنند. عده‌ای در کاغذ بازی‌های اداری روی میز امضا می‌کنند. میزها گاهی نوازش می‌شوند، گاهی مشت می‌خورند. میزها گوش شنوا دارند. راز متصدیان خود را در سینه  محبوس دارند. میز در مدیریت نماد قدرت ست. گاه از زیر میز به پشت میز می‌رسند، آنجا از پروانه خبری نیست. کمتر کسی پیدا می‌شود که با میز دست دوستی بفشارد. میز شیشه‌ای، از نوع بی‌حیاترین در عین حال صادق‌ترین میزهاست. خوب و بد را در چشم بهم زدنی منعکس می‌کند. میز چوبی، لاکچری ترین میزهاست که اگر فرد جایگاه سازمانی خود را بشناسد، به بهترین نحو مدیریت زیبا را رقم خواهد زد. شما برای نشستن پشت میز مدیریت کدام نوع میز را انتخاب می‌کنید؟

در گفت‌و‌گویی که با میز مدیریت دانشکده‌ای داشتم، رازی را افشا کرد و گفت:مدیر گروهی که رشته تحصیلی‌اش تاریخ بود و از تئوری‌های مدیریت سر در نمی‌آورد.  هر روز یک قابلمه آش رشته می‌پخت و در بین همکارانش توزیع می‌کرد. از دانشجویان دختر هر جلسه دو کنافه و از دانشجویان پسر دوتا کیت‌کت خارجی دریافت می‌کرد.

گفتم:چطور از دانشجویان «کنافه و کیت وکت خارجی » دریافت می‌کرد؟

میز گفت:کافه‌ای در نزدیکی دانشگاه تأسیس کرده بود، که بیشترین سود  را در فروش کنافه و کیت کت خارجی آن داشت.

گفتم: عجب!

میز ادامه داد و گفت: برای رئیس دانشکده هر روزی که حضور داشت، میز  صبحانه‌ای می‌چیند که از تخم مرغ سفت، خیار حلقه شده، گوجه‌فرنگی حقله حلقه شده، نان تازه‌ی بربری برش داده شده، شکلات صبحانه نوتلا، پنیر لیقوان تبریزی، حلیم و کله پاچه  و نوشیدنی‌های گرم مثل چایی، شیرکاکائو در آن سرو می‌کرد. میز ناهار رئیس  دانشکده را نیز عیونی می‌چیند؛ خورشت قیمه‌بادمجان، خورشت فسنجان، برنج، جوجه کباب، کباب برگ، سوپ جو، مرغ بریان. نوشیدنی‌ها اعم از؛نوشابه، ماءالشعیر، موهیتو قرار می‌داد.

گفتم: تو الان میز همان مدیر گروهی هستی که چنین ست؟

میز گفت: نه، من از گروه و ساختمان دیگر به این ساختمان و گروه آمدم.

گفتم: آهان.

میز گفت: الان مدیر گروهی که عرض کردم، رئیس سازمان شده است.